O MYŚLENIU W POŚPIECHU I WYNIKAJĄCYCH Z TEGO KONSEKWENCJACH.
Marzena Miszczuk – psycholog, psychoterapeuta, specjalista ds. przemocy
Wrocław, październik 2018 r.
„W pośpiechu myślimy na skróty i podejmując decyzję, możemy pominąć coś istotnego.” *
Cykl spotkań pt. Porozmawiajmy o przemocy w naszym życiu może być dla Ciebie okazją do zatrzymania się w biegu dnia codziennego, gdzie często brakuje czasu na chwilę głębszej refleksji o sobie samej / o sobie samym i o swoich relacjach z innymi wokół nas. W pośpiechu dnia codziennego często myślimy na skróty, pomijając kwestie, które mogą być bardzo istotne dla podejmowanych przez nas decyzji i działań.
Dla zjawiska przemocy charakterystyczne są zniekształcenia myślenia dokonywane zarówno przez osoby doświadczające skrzywdzenia, jak i przez osoby krzywdzące. Im trudniejsza sytuacja, tym bardziej pośpieszne wyjaśnienia mogą pojawiać się w naszych głowach. Przykładem może być całkowite zaprzeczanie, że stało się coś złego w naszej relacji z kimś bliskim, typu: „My nie mamy z mężem żadnych problemów.”, „Bardzo dobrze dogadujemy się i rozumiemy z żoną.”
Innym przykładem może być pomniejszanie wagi sytuacji trudnej, która zaistniała w naszej relacji z kimś dla nas ważnym, typu: „Trochę się pokłóciliśmy, ale bez przesady – jak to między partnerami się czasem zdarza.”
Dodatkowo możemy także zaprzeczać intensywności negatywnych czynów wobec kogoś dla nas ważnego, typu: „To był tylko lekki klaps – nasza córka na pewno tego nie poczuła.”
Kolejnym przykładem może być pomniejszanie częstości występowania sytuacji trudnych, które zaczynają narastać w naszej relacji z kimś z naszego otoczenia, typu: „Czasem pokłócę się z szefem, ale to zdarza się rzadko.”, „On / ona używam wulgaryzmów, ale nie częściej niż inni koledzy w naszej pracy.”
Jeszcze innym przykładem jest pomniejszanie konsekwencji tego, co dzieje się w naszej relacji z kimś, po tym jak zaistniała sytuacja trudna i/lub po tym jak zaczyna się ona powtarzać, typu: „Dobrze wiem, że mąż mnie kocham, więc mały flirt z jego strony z koleżanką z pracy nie ma większego znaczenia dla naszego związku.”, „To że czasem krzyknę, nie ma większego znaczenia dla naszego syna. On naprawdę jest bardzo szczęśliwym dzieckiem.”
Bardzo często zdarza się także oddalanie odpowiedzialności za narastający konflikt w naszej relacji z kimś, na inne osoby, okoliczności, powody, typu: „Gdyby teściowa się nie wtrącała, to by było wszystko dobrze między nami.”, „Gdyby nie alkohol, to mój mąż nigdy nie doprowadziłby do tego konfliktu z kolegą w pracy.”, „Pech chciał, że takie niskie ciśnienie było tego dnia i stąd ta cała awantura z ekspedientką w sklepie.”
Drobne zniekształcenia z czasem mogą narastać i nasilać się w naszych głowach, coraz bardziej zniekształcając rzeczywistość, a finalnie doprowadzając nawet do życia w iluzji, która tak naprawdę wcale nie istnieje. Osoby krzywdzone mogą czuć się pomieszane w sobie, a także przeżywać dużą niepewność co do własnej trafnej oceny sytuacji. Osoby krzywdzące z kolei mogą usztywniać się w przekonaniu, że wcale nie przyczyniają się do eskalacji konfliktu albo że tego konfliktu po prostu nie ma i tak naprawdę, to wszystko jest w porządku.
W czasie prowadzonego przeze mnie cyklu spotkań pt. Porozmawiajmy o przemocy w naszym życiu możesz sprawdzić, jak to jest u Ciebie, w Twoim życiu.
Jakiego rodzaju zniekształcenia, w relacji z kim i w jakich okolicznościach sam/sama stosujesz?
W JAKIEGO RODZAJU MYŚLENIE NIE BRNĄĆ, ŻEBY PRZECIWDZIAŁAĆ PRZEMOCY W NASZYM ŻYCIU?
Zapraszam na cykl spotkań pt. Porozmawiajmy o przemocy w naszym życiu!
Marzena Miszczuk – psycholog, psychoterapeuta, specjalista ds. przemocy
Szczegółowy opis cyklu spotkań można znaleźć na stronie: http://jatymy.info/2018/10/19/1635/
*Przytoczony na początku wpisu cytat oraz załączone do wpisu zdjęcie pochodzi z kalendarza: Rok Pozytywnych Zmian, Jadwiga Stasica, Wyd. Święty Paweł, 2017
Bibliografia:
- Artykuł napisany na podstawie własnych doświadczeń autorki w prowadzeniu psychoterapii oraz na podstawie licznych rozmów superwizyjnych z innymi psychoterapeutami.
- Dorota Dyjakon, Diagnoza i psychoterapia sprawców przemocy domowej – Bezpieczeństwo i Zmiana, wyd. Engram, Difin, Warszawa 2014 r.
